Antropomorficzne hybrydy – człowiek jako struktura wielopłaszczyznowa

W wielu rzeźbach pojawiają się zdeformowane, wydłużone, zniekształcone twarze i sylwetki, które jednak zachowują wyraźne cechy ludzkie.

Przykłady rzeźb:

• Wisząca rzeźba wieloelementowa (segmentowa, rytmiczna) – człowiek jako obiekt rozczłonkowany i scalony jednocześnie.

• Smukła rzeźba z dużym okiem/okienkiem – postać hybrydowa, prawie technologiczna.

• Mała rzeźba dwutwarzowa (beżowo-zielona) – motyw podwójnej tożsamości i wewnętrznego konfliktu.

Co je łączy?

Motyw człowieka wielowarstwowego, będącego zbiorem pamięci, emocji, obciążeń i transformacji.

Totemiczność i wertykalność

Rzeźby często układają się w wysokie, pionowe formy, które przypominają:

• totemy

• strażników

• pradawne kolumny rytualne

• „pnie pamięci”

Powtarza się rytm: segment – przerwa – segment, co buduje strukturę wzrostu lub narastania.

Przykłady:

• Rzeźba z korzeniem-drzewem u góry – przypomina żywy słup energetyczny, gdzie natura i człowiek są jednym organizmem.

• Segmentowa rzeźba z silnymi załamanami układu twarzy – totemiczny słup przeżyć.

Co jest charakterystyczne?

• pion dominujący nad poziomem

• podziały przypominające geologiczne warstwy

• wrażenie obiektu rytualnego, używanego w „nieznanej kulturze”

Organiczno-mechaniczne detale

Bronkiewicz często łączy elementy wyglądające jak:

• tkanki i mięśnie

• pancerze owadów

• płaty skóry

• perforacje przypominające filtry lub kratownice

• metaliczne detale (np. w rzeźbie z zielonym okiem i metalowymi panelami)

To tworzy efekt postaci, które mogłyby istnieć:

• w micie,

• w postapokaliptycznym świecie,

• w wizji futurystycznej.

Przykłady:

• Rzeźba z zielonym okiem i metalowym ornamentem – typowa mieszanina organicznej deformacji i mechanicznej quasi-technologii.

• Rzeźba z okrągłym „wizjerem” w głowie – prawie cyborgiczna, lecz ciepła w formie drewna.

Tekstury i rytm narzędziowy

Powierzchnie rzeźb są bardzo zróżnicowane:

• ostre cięcia

• rowkowania

• rytmiczne nacięcia

• miękkie krzywizny

• ornament przypominający tubylcze dekoracje

• delikatne ślady dłuta, celowo pozostawione

Powoduje to, że rzeźby wyglądają jak artefakty z innej kultury, nawet jeśli są współczesne.